Nijverheid

Leiden

Bram en Els zelfbouwers
in de Nijverheid Leiden

Vooral voor Bram (59) was het een grote wens: ooit zelf een huis bouwen. “En dan op een landje met kippetjes”, schetst zijn vrouw Els (60). Maar ja, ze ‘moeten nog even werken’, dus zo’n zelfbouwkavel vlakbij de stad, dat was toch wel ideaal. Eén van de leukere kavels zelfs, vinden ze.

Hun kavel kwam ze niet zomaar aangewaaid, trouwens. Daar ging eerst een keer uitloten aan vooraf, gevolgd door twee keer een optie waar ze toch maar van afzagen in verband met de ligging. Nu zitten ze naar hun zin. Els “Driemaal is scheepsrecht. Kavel 11 heeft een mooie open ligging, met vrij uitzicht op het plein van de moskee. Wel met een drukke weg in de buurt, maar dat vinden we niet erg.” “Dan moet je niet in de stad gaan wonen”, vult Bram nuchter aan.

Groot avontuur

Het is een groot avontuur, zo’n huis bouwen, vinden ze allebei. Els: “We hebben hier geen enkele ervaring mee. Maar een klushuis leek mij op de een of andere manier nog ingewikkelder.” Net als veel andere zelfbouwers, hebben ze een architect en een aannemer in de arm genomen en doen ze ‘vrij weinig echt zelf’. Na een drietal gesprekken (alweer scheepsrecht) vonden ze een architect die een ontwerp leverde zoals zij het wilden. “Ons huis is het meest afwijkend van het rijtje”, zegt Bram, niet zonder trots.

“De diversiteit in de wijk vind ik heel grappig: je bent vrij om te bouwen wat je wilt, als er aan de buitenkant maar hout of steen wordt gebruikt.” “Ons ontwerp is zwaar in de verte Amsterdamse school”, legt Els uit. “Met vooral horizontale lijnen. En met ronde hoeken , zodat het lijkt of het huis los staat van de andere huizen. We hebben sowieso een paar hele leuke dingen in het ontwerp zitten. Nu maar hopen dat het ook zo uitpakt als we voor ogen hebben.”

Soms even schrikken

De stap van ontwerp naar realiteit is altijd een spannende. “De eerste keer dat we kwamen kijken nadat de fundering was gestort, dacht ik ‘Jeetje, wat is het klein!”, vertelt Els lachend. “Wat een pruthuisje, dacht ik. Maar nu er muren staan, kan ik het weer veel beter in perspectief zien. Nu beginnen we het steeds leuker te vinden.”

“Een gemêleerde wijk met mensen die meer willen”
~ Bram

In de voorbereidingsperiode hebben ze regelmatig overwogen om de stekker eruit te trekken, geven ze toe. Bram: “Vooral financieel vonden we het af en toe flink schrikken. Je krijgt met kosten te maken waar je vooraf geen idee van hebt. Zo verdubbelde de gemeente kort geleden de leges. En dat is toch al een flink bedrag.” Maar als ze dan weer zagen wat voor moois ze aan het bouwen waren, dan kregen ze er toch weer lol in.

Leuke wijk

Toch: ze zijn blij als het straks af is, als ‘wonen geen issue meer is.’ Dan kan het grote genieten beginnen. Bram: “Het is leuk dat je een buurtje begint met bekende gezichten. De zelfbouwers beginnen elkaar al een beetje te kennen, ook bijvoorbeeld via de ‘hei-app’, waarin we dingen delen. “Net kwam het berichtje langs: ’Er staat een Dixie op mijn kavel’”, lacht Els.

Maar zonder gekheid, als straks het bouwstof is neergedwarreld, belooft het een fijne buurt te worden, denken ze. Els: “Het is toch een bepaald type mensen dat hier gaat wonen. Best veel architecten volgens mij ook.” Bram: “Mensen die iets méér willen dan gewoon ergens wonen.” “En veel jonge mensen ook, dat is leuk”, vult Els nog aan. “Zeker ook via Steenvlinder INC, in het schoolgebouw verderop. Iedereen wil woonruimte. Hartstikke sympathiek dat dat daar voor een grotere groep binnen handbereik komt.”

Annelies Roon

Freelancer tekstschrijver

Niet alleen probeer ik zo veel mogelijk over deze onderwerpen te schrijven en te lezen, ook in mijn dagelijks leven speelt duurzaamheid vrijwel altijd een rol in mijn keuzes.

schrijverij.nl

Eelkje Colmjon

Stadsfotograaf van Leiden

Als freelance fotograaf ben ik getuige van menig evenement en conferentie, maak ik reportages voor tijdschriften en bedrijven en zet ik mijn handtekening onder menig portret.

eelk.nl

Trotse bewoners,
stralende buurt