Oude gebouwen en nieuwe woorden

Patrycja Pyzalska houdt van oude gebouwen. En die voorkeur maakt zij heel persoonlijk. Zelf zegt zij als zij in een gebouw rond loopt dat al lang geleden door haar gebruikers is verlaten :“Ik het  gevoel heb dat het goed is dat ik daar ben. Een ander vindt het misschien vies of stoffig, maar ik voel de geschiedenis en ga op zoek naar sporen van wat de mensen hier vroeger hebben gedaan.” 

De liefde voor historische gebouwen ontstond In haar geboorteland Polen. Waar zij tot de overtuiging kwam dat de verlaten gebouwen, :”Een tweede leven verdienen, waarbij het gebouw zoveel mogelijk bewaard moet worden en een functie krijgt die haar weer bestaansrecht geeft.” In Polen werkt Patrycja jarenlang als architect. Zij zette er haar eigen bureau op. 
Zo’n 6 jaar geleden kwam zij naar Nederland, met haar man en hun twee dochters. Onmiddellijk besloot zij om de taal te leren. Zij kreeg een taalmaatje aangewezen, een vriendelijke Haagse die inmiddels 85 jaar is en met wie zij nog altijd iedere vrijdag een leerzaam gesprek voert. “We zijn vriendinnen geworden.”  

Voor haar taalstage koos zij voor Steenvlinder. Omdat zij haar liefde voor transformatie en haar achtergrond als architect hier kon combineren.  
Inmiddels werkt zij ca. 3 jaar voor Steenvlinder en is zij onder andere betrokken geweest bij de indeling van het interieur van de appartementen in de Onze Lieve Vrouwe Kerk in Voorburg. Bij andere projecten is zij betrokken als tekenaar voor de kluspaspoorten en kavelpaspoorten.    
Makkelijk vindt ze de taal nog altijd niet. Gevraagd naar haar vorderingen zegt zij :“Iedere dag komen er nog nieuwe woorden bij.”