Droomhuis B

Iedere dag kom ik wel een paar keer in aanraking met de crisis op de huizenmarkt. Soms door mijn werk (meestal), soms door wat ik in de krant lees en soms omdat de mensen op kantoor het er met elkaar over hebben. Voor mij is het geen ‘ver van mijn bed’ probleem. En is het dat ook nooit geweest. Natuurlijk komt dat omdat mijn werk alles met wonen te maken heeft. 
 
En toch voelt het ietsje ander als het om je dochter gaat. Want zij heeft al een tijd geleden met het nodige geluk nog een hypotheek af kunnen sluiten (voor haar allereerste huis) tegen een rente die sindsdien fors gestegen is. Natuurlijk heeft ze een zelfbouwkavel gekocht, maar het plan dat zij samen met haar vriend voor het huis heeft gemaakt, kan nu de prullenbak in omdat de bouwkosten en de materiaalkosten zo ongelooflijk gestegen zijn. 
 
Als vader sta je erbij en kijk je ernaar. Daarna ga je er voor de zoveelste keer over nadenken en al maak ik me echt grote zorgen over het effect van de hoge rente op de huizencrisis, denk ik toch met een gevoel van opluchting aan al onze klussers. Want ieder uur dat een klusser in zijn huis bezig is, kost hem helemaal niks. Dat is niet onbelangrijk. Want zo wordt een onbetaalbaar huis toch betaalbaar.   

Mijn dochter gaat een nieuw plan maken, droomhuis B zal ik maar zeggen, met goedkoper materiaal en met nog meer klusuren. Het zal langer duren dan de bedoeling was en het zal niet helemaal zijn zoals ze wilde, maar zij heeft straks wel een eigen huis. Waarmee zij een geluksvogel is.